Dr.Prasad Phatak Keshav Ayurveda clinic.

HAPPINESS We are the ones who always run behind happiness and it is one who is faster to run ahead of us. We continue to run faster to catch it in our futile bid, without ever thinking why we fail in getting the desired success. If you are in a MNC or an IT company you will think 10 times why a certain product is a great failure and will find out what has gone wrong and will not stop until it is a great success. But for happiness we never introspect and just continue to run behind all material things to seek our pleasure. And as stated earlier we get little or no joy. And many times it will perish in a very small amount of time! Our ancient philosophers had undergone through all the aspects of this problem and found that it is the happiness of life that remains inside of us and we are seeking it outside! That is where the whole thing goes wrong. One simple example I like a particular flower and I am very happy to see it but the same one does not bring joy to my wife as she does not l...

Have we checked for our humanity quotient anytime before? should we go for our self audit for that matter ? Here are some questions that one could ask himself It is a rough sketch Has my greed for things depleted last year? Can I control my greeds better than last year? Did I exploit others for my own benefits ? Have I whole heartedly completed my duties to family and society during last year period? Did I harras anybody physically or mentally for any reason last year ? Am I a less jealous person than last year ? Did I abuse anybody last year ? Am I proud person for some of my achievements ? Have I taken my family members for granted last year? Have I taken undue advantage of being male [applicable to male members only ] last year ? Have I taken undue advantage of my position last year ? Have I changed my way of speaking towards softness last year ? Have I been rough towards workers at home or workplace last year ? Have I been loving the world better than last year ? Have I smiled to a...

मनोज शिन्दे ज्या गुरुवारातल्या बावन बोळात गोपि भेटला त्याच बावन बोळातल्या चिखलात मनोज शिन्दे नावाचे एक कमळ उगवताना मी बघितले.इन्दिराजीनच्या हत्येच्या काळात जेव्हा मी तिथे शाखेच्या कामासाठी गेलो तेव्हा हा महाविद्यालयात शिकत होता. हा क्वचित कार्यक्रमाला वगैरे येत असे. तो काही फार रोज शाखेत येत नसे. पण तिथे एकुण तरुण वर्ग फारसा सन्घाजवळ येत नसल्यने मी त्याच्या कडे नेहेमी येवु जावु लागलो. मध्यम उन्चीचा, वर्णाला काळा,काहिसा स्थुल आणि ढगळ कपड्यातला मन्या बघितल्यावर त्याचा कोणताहि प्रभाव पडत नसे.बहुधा कधी केसानाहि कन्गवा लागत नसावा. त्याचा फारसा काही उपयोग नाहि असेच सर्वान्चे मत होते. पण मी मात्र त्याला सोडायचे नाही असे ठरवले. आणखी एक विशेश बाब आठवते ती म्हणजे त्याला एक अतिशय सुन्दर बहीण होती;कि जिला माझ्याबद्दल थोडे आकर्षण देखील असावे.मला प्रचारक म्हणुन जायचे असल्याने मी तो विषय पुढे वाढू दिला नाही."इथे सुरु होण्या आधी सम्पली कहाणी”. मन्याची थोडी फार मदत झाली असेल नसेल तोच माझी बदली झाल्याने त्याचा शाखेत येण्याचा विषय सम्पला. पण कारणपरत्वे सम्बन्ध ठेवल्याने ओळख टिकून राहिलि.तो gr...

A case of hypothyroidism fully under control after ayurvedic treatment A female patient of 45 years with weight around 84 kg was suffering from hypothyroidism and was treated by thyroxin but was not at all under control. She presented with oedema on body and face with increasing weight day by day she would not be able to walk 200 meters or go upstairs as it would cause high rate of respiration [ trouble in breathing ] along with difficulty in monthly period with excessive bleeding. Her pathological reports T3 T4 normal TSH 6.86 on 9\4\09 and 5.54 on 9\2\10. After an ayurvedic treatment for 1 year without taking thyroxin.And now after 1 year without any treatment she has : T3 .88 T4 9.62 TSH 2.28 All reports normal along with full relief in all symptoms only thing is that she has neither lost much of weight nor gained it either.[ which was on fast upward movement earlier].

I have already mentioned about 1 case of diabetes which is fully under control on my ayurvedic treatment. Here is another one Diabetes controlled with the help of ayurvedic treatment : A female patient of 68 years age is diabetic for around 10 years .She was on allopathic medicine for that much period but she was not happy for this reason that urine sugar remained as high as ++ along with sugar being BSL 75\249.Along with that she would have excessive fatigue and could not get proper sleep would get up at 3 o’ clock not to be able to sleep again. It was me to be chosen by her as a doctor because some members of her family had got good relief by my treatment. After a treatment of 1 & 1\2 months she was very well : no fatigue and sound sleep but figures of test went against me 173/255 and urine sugar ++++ so we decided to keep 1\2 dose of allopathy and 2 packets of my medicine for time being as it was habitual for her to have allopathy medicines for about 10 years. Now s...

गणाबाब तेव्हा माझ्यापेक्षा जवळजवळ ३५ एक वर्षांनी मोठे होते. तसं म्हंटलं तर मराठीत त्यांचा अहो जाहो असा उल्लेख करावा लागतो आहे. पण आमच्या कोकणीत मात्र माणूस कितीही मोठा असला तरी त्याचा उल्लेख एकेरीतच केला जातो. त्या भाषेत त्यामुळे एक वेगळीच आपुलकी, समानता वगैरे असावी असे वाटू लागते. संघाकडे काही लोकं विनामुल्य काम करणारे लोकं असतात त्यांना प्रचारक म्हणतात. हे लोकं निस्वार्थ पणे देशसेवेसाठी घर सोडतात. मी आपला १/ १.५ वर्षच घर सोडून प्रचारक म्हणून गेलो आणि मला गोव्यात पाठवण्यात आले. तिथे वाल्पोई हे अगदी स्वप्नातले गाव असेच म्हणता येईल असे एक गाव आहे तिथे मला ठेवले होते. आणि इथेच गणाबाबशी माझी पहिली ओळख झाली.शांतादुर्गेच्या शाळे जवळ एक शाखा होती. त्या शाखेत मला कोणीतरी घेवून गेलं.तो परिसर इतका नयनरम्य होता कि माझ्या आनंदाला पारावर उरला न्हवता! सगळीकडे नुसतं हिरवेगार, एकीकडे डोंगर, दुसरीकडे उतारावर नारळ पोफळीच्या वाड्या, अशातच डोंगरावरून येणारे छोटे अवखळ झरे! शाखा सुटायच्या अगदी पाच मिनिट आधी एक वयस्कर व्यक्ती वय असेल ६० च्या आसपास, हळूहळू चालत आत येताना मला दिसली. बुटकी असून ती...

नेमके सांगायचे झाले तर १९८४ साली मी संघाची शाखा चालवण्यासाठी गुरुवार पेठेतल्या एका गल्लीत जायला सुरुवात केली. अत्यंत मागासलेला असा हा एक भाग होता. बावन बोळ असे त्या भागाचे नाव म्हणजे इतक्या बारीक बारीक गल्ल्या एकातून दुसर्या फुटणार्या कि बाहेर पडणेच मुश्कील व्हावे. जंगलात जसा चकवा लागतो म्हणतात ना तसा लागायचा. ह्या बावन बोळात काही थोडेच लोकं संघाचे होते आणि मुख्य पगडा कॉंग्रेस वाल्यांचा. एकंदर लोकं गरीब, कमी शिकलेले आणि मेहेनत मजुरी करणारे. एखादे बेकार तरुणांचे टोळके कायम तिथे असणाऱ्या एका देवळाच्या पायऱ्यांवर बसलेले असे. शाखेत मुलांना तोटा नसे, भरपूर मुले पण एकापेक्षा एक अर्क, त्यांना शिस्त लावणे दूरच पण नुसते त्यांचे खेळ तासभर घ्यायचे म्हंटले तरी घाम फुटायचा. या आधीच्या शाखेत शिस्त लावण्यासाठी मुलाना फटका दिल्याने फारच समस्या झाल्या यामुळे इथे हात उचलायचा नाही असे मी ठरवलेलेच होते. त्यामुळे हे काम आणखीनच कठीण झाले, पण दुसर्या अर्थाने बरे झाले नाहीतर माझी काही धडगत नव्हती. एक दिवस गल्लीच्या बाहेरून दुसर्या जवळच्या गल्लीतून एक नवीनच मुलगा आमच्या शाखेत येवून हजा...